Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 22ας Μαΐου 2008 (αίτηση του Corte suprema di cassazione, Ιταλία, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Ampliscientifica Srl, Amplifin SpA κατά Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate (Υπόθεση C-162/07) (Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Υποκείμενοι στον φόρο - Άρθρο 4, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο - Μητρική και θυγατρική εταιρία - Εφαρμογή από το κράτος μέλος του καθεστώτος ενός και μόνον υποκειμένου στον φόρο - Προϋποθέσεις - Συνέπειες)

 

 

 

(2008/C 171/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Corte suprema di cassazione

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ampliscientifica Srl, Amplifin SpA

κατά

Ministero dell'Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate

Αντικείμενο της υποθέσεως

Προδικαστική — Corte suprema di cassazione — Ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: Έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Πρόσωπα ανεξάρτητα μεταξύ τους από νομικής απόψεως, που συνδέονται όμως στενά από χρηματοδοτικής, οικονομικής και οργανωτικής απόψεως — Αποτελεί αρκετά ακριβή έννοια ώστε τα κράτη μέλη να μπορούν να εφαρμόσουν το προβλεπόμενο σύστημα ΦΠΑ; — Έννοια του δεσμού — Εθνική διάταξη εξαρτώσα την ύπαρξη του δεσμού από μια ελάχιστη διάρκεια προς αποφυγή καταχρήσεως δικαιώματος

Διατακτικό της αποφάσεως

1) Το άρθρο 4, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, αποτελεί κανόνα του οποίου η εφαρμογή από κράτος μέλος προβλέπει την προηγούμενη διαβούλευση του εν λόγω κράτους μέλους με τη συμβουλευτική επιτροπή για τον ΦΠΑ και τη θέσπιση εθνικής ρυθμίσεως παρέχουσας στα φυσικά και ιδίως στα νομικά πρόσωπα που είναι εγκατεστημένα στο εσωτερικό της χώρας και ανεξάρτητα από νομικής απόψεως, αλλά στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους από δημοσιονομικής, οικονομικής και οργανωτικής απόψεως, τη δυνατότητα να μην αντιμετωπίζονται πλέον ως χωριστοί υποκείμενοι στον φόρο, αλλά ως ένας και μοναδικός, με ένα και μοναδικό ατομικό αριθμό ΦΠΑ και, ακολούθως, με αποκλειστική δυνατότητα υποβολής δηλώσεως ΦΠΑ. Στον εθνικό δικαστή απόκειται να εξακριβώσει αν μια εθνική ρύθμιση, όπως η επίδικη στην κύρια δίκη, πληροί τα κριτήρια αυτά, λαμβανομένου υπόψη ότι, ελλείψει προηγούμενης διαβουλεύσεως με τη συμβουλευτική επιτροπή για τον ΦΠΑ, μια εθνική ρύθμιση που θα πληρούσε τα κριτήρια αυτά θα συνιστούσε μεταφορά διατάξεως στην εσωτερική έννομη τάξη κατά παράβαση της διαδικαστικής επιταγής του άρθρου 4, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας.

 

2)Η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας δεν απαγορεύει μια εθνική ρύθμιση η οποία περιορίζεται στη διαφορετική μεταχείριση των υποκειμένων στον φόρο που επιθυμούν να επιλέξουν ένα απλουστευμένο σύστημα υποβολής δηλώσεων και καταβολής ΦΠΑ, ανάλογα με το αν η μητρική εταιρία ή επιχείρηση κατέχει το 50 % τουλάχιστον των μετοχών ή μεριδίων των υποχρέων το αργότερο από την αρχή του ημερολογιακού έτους που προηγήθηκε του έτους υποβολής της δηλώσεως, ή, αντιθέτως, πληροί τις προϋποθέσεις αυτές μόνον κατόπιν της ημερομηνίας αυτής. Στον εθνικό δικαστή απόκειται να εξακριβώσει αν μια εθνική ρύθμιση όπως η επίδικη στην κύρια δίκη αποτελεί τέτοιου είδους σύστημα. Εξάλλου, ούτε η αρχή της απαγορεύσεως της καταχρήσεως δικαιώματος ούτε η αρχή της αναλογικότητας απαγορεύουν την εν λόγω ρύθμιση 77/388/ΕΟΚ.