Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 11ης Δεκεμβρίου 2008 (αίτηση του Vestre Landsret, Δανία, για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Danfoss A/S, AstraZeneca A/S κατά Skatteministeriet (Υπόθεση C-371/07) (Έκτη οδηγία ΦΠΑ - Άρθρο 6, παράγραφος 2 - Δωρεάν παροχή υπηρεσιών από υποκείμενο σε φόρο για σκοπούς ξένους προς την επιχείρησή του - Δικαίωμα εκπτώσεως του ΦΠΑ - Άρθρο 17, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο - Ευχέρεια των κρατών μελών να διατηρήσουν τη νομοθεσία τους περί αποκλεισμού από το δικαίωμα εκπτώσεως κατά τον χρόνο ενάρξεως της ισχύος της έκτης οδηγίας)

 

 

 

(2009/C 32/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Αιτούν δικαστήριο

Vestre Landsret

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Danfoss A/S, AstraZeneca A/S

κατά

Skatteministeriet

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Vestre Landsret — Ερμηνεία των άρθρων 6, παράγραφος 2, και 17, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ: έκτη οδηγία του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου προστιθεμένης αξίας επί εδεσμάτων που παρέχονται στο κυλικείο επιχειρήσεως δωρεάν στους πελάτες και στο προσωπικό της επιχειρήσεως αυτής — Ευχέρεια των κρατών μελών να διατηρήσουν τη νομοθεσία τους περί αποκλεισμού από το δικαίωμα εκπτώσεως κατά τον χρόνο ενάρξεως της ισχύος της οδηγίας

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφαίνεται:

  1)Το άρθρο 17, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύει σε κράτος μέλος να αποκλείει, μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας αυτής, το δικαίωμα εκπτώσεως του φόρου προστιθεμένης αξίας επί των εισροών που πλήττει τις δαπάνες σχετικά με εδέσματα που προσφέρονται δωρεάν από κυλικεία επιχειρήσεων στους πελάτες και στα μέλη του προσωπικού επ' ευκαιρία συναντήσεων εργασίας, ενώ, κατά τον χρόνο της ενάρξεως ισχύος της ίδιας οδηγίας, ο αποκλεισμός αυτός δεν είχε πράγματι εφαρμογή στις εν λόγω δαπάνες, λόγω διοικητικής πρακτικής που φορολογούσε τις παροχές των κυλικείων αυτών βάσει ενός κατ' εκτίμηση κόστους των αγαθών που αντιστοιχεί στο κόστος παραγωγής υπό τη μορφή της τιμής των πρώτων υλών προσαυξημένη με τις δαπάνες καταβολής μισθού για την παρασκευή και πώληση των εν λόγω εδεσμάτων και ποτών καθώς και τη διαχείριση των κυλικείων, με αντάλλαγμα το δικαίωμα πλήρους εκπτώσεως του φόρου προστιθεμένης αξίας επί των εισροών.

 

  2)Το άρθρο 6, παράγραφος 2, της έκτης οδηγίας 77/388 πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η διάταξη αυτή, αφενός, δεν αφορά την εκ μέρους των κυλικείων επιχειρήσεων δωρεάν παροχή εδεσμάτων στους πελάτες στο πλαίσιο συναντήσεων εντός των επιχειρήσεων αυτών, εφόσον από αντικειμενικά δεδομένα —που πρέπει να ελέγξει το αιτούν δικαστήριο— προκύπτει ότι τα εδέσματα αυτά παρέχονται για αυστηρώς επαγγελματικούς σκοπούς. Αφετέρου, η διάταξη αυτή αφορά καταρχήν την εκ μέρους επιχειρήσεως δωρεάν παροχή εδεσμάτων στα μέλη του προσωπικού της εντός της επιχειρήσεως αυτής, εκτός αν οι ανάγκες της επιχειρήσεως, όπως η εγγύηση της αδιάκοπης και ομαλής διεξαγωγής των συναντήσεων εργασίας, απαιτούν να παρέχονται τα γεύματα από τον εργοδότη — γεγονός που επίσης πρέπει να εκτιμηθεί από το αιτούν δικαστήριο.