Φορολογία – ΦΠΑ – Οδηγία 2006/112/ΕΚ – Άρθρο 9 – Έννοια του όρου «υποκείμενος στον φόρο» – Δικαίωμα προς έκπτωση – Μη αναγνώριση – Αρχή της φορολογικής ουδετερότητας – Εκδότης τιμολογίου διαγραφείς από το μητρώο ατομικών επιχειρήσεων – Εκδότης τιμολογίου ο οποίος δεν εκπλήρωσε την υποχρέωσή του να δηλώσει τους εργαζομένους του στη φορολογική αρχή – Υποχρέωση του υποκειμένου στον φόρο να διασφαλίζει τη νομότυπη συμπεριφορά του εκδότη τιμολογίου έναντι της φορολογικής αρχής

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 6ης Σεπτεμβρίου 2012 [αίτηση του Legfelsőbb Bíróság (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Gábor Tóth κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Észak-magyarországi Regionális Adó Főigazgatósága (Υπόθεση C-324/11) (Φορολογία - ΦΠΑ - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 9 - Έννοια του όρου «υποκείμενος στον φόρο» - Δικαίωμα προς έκπτωση - Μη αναγνώριση - Αρχή της φορολογικής ουδετερότητας - Εκδότης τιμολογίου διαγραφείς από το μητρώο ατομικών επιχειρήσεων - Εκδότης τιμολογίου ο οποίος δεν εκπλήρωσε την υποχρέωσή του να δηλώσει τους εργαζομένους του στη φορολογική αρχή - Υποχρέωση του υποκειμένου στον φόρο να διασφαλίζει τη νομότυπη συμπεριφορά του εκδότη τιμολογίου έναντι της φορολογικής αρχής)

 

 

 

2012/C 331/14

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Legfelsőbb Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Gábor Tóth

κατά

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Észak-magyarországi Regionális Adó Főigazgatósága

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Magyar Köztársaság Legfelsöbb Bírósága — Ερμηνεία της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1) — Προϋποθέσεις ασκήσεως του δικαιώματος απαλλαγής του προκαταβληθέντος φόρου στην πρακτική των εθνικών φορολογικών αρχών — Υποχρέωση του υποκειμένου στον φόρο να εξακριβώνει την ιδιότητα του εκδότη του τιμολογίου ως υποκειμένου στον φόρο, καθώς και την κανονικότητα της έννομης σχέσεως και της φορολογικής καταστάσεως των υπαλλήλων του εκδότη του τιμολογίου, οι οποίοι πραγματοποιούν τις χρεωθείσες εργασίες

Διατακτικό

1)Η οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, και η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται στη μη αναγνώριση εκ μέρους της φορολογικής αρχής σε υποκείμενο στον φόρο του δικαιώματος προς έκπτωση του φόρου προστιθέμενης αξίας ο οποίος οφείλεται ή αποδόθηκε για τις υπηρεσίες που του παρασχέθηκαν, για τον λόγο και μόνον ότι ανακλήθηκε η άδεια ιδιώτη επιχειρηματία από τον εκδότη του τιμολογίου πριν αυτός προβεί στην παροχή των επίδικων υπηρεσιών ή στην έκδοση του αντίστοιχου τιμολογίου, όταν το τιμολόγιο αυτό περιλαμβάνει όλα τα πληροφοριακά στοιχεία τα οποία απαιτεί το άρθρο 226 της οδηγίας αυτής, ειδικότερα αυτά που απαιτούνται για τον προσδιορισμό του προσώπου το οποίο εξέδωσε τα εν λόγω τιμολόγια και της φύσεως των παρασχεθεισών υπηρεσιών.

 

2)Η οδηγία 2006/112 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στη μη αναγνώριση εκ μέρους εθνικής αρχής σε υποκείμενο στον φόρο του δικαιώματος προς έκπτωση του φόρου προστιθέμενης αξίας ο οποίος οφείλεται ή καταβλήθηκε για υπηρεσίες που του παρασχέθηκαν, με την αιτιολογία ότι ο εκδότης του σχετικού με τις εν λόγω υπηρεσίες τιμολογίου δεν δήλωσε τους εργαζομένους που απασχολεί, χωρίς η αρχή αυτή να αποδείξει, με βάση αντικειμενικά στοιχεία, ότι ο υποκείμενος στον φόρο είχε ή όφειλε να έχει γνώση του γεγονότος ότι η πράξη η οποία προβάλλεται προς θεμελίωση του δικαιώματος προς έκπτωση έγινε στο πλαίσιο απάτης που διέπραξε ο εκδότης του τιμολογίου ή άλλος φορέας σε προηγούμενο στάδιο της αλυσίδας των παροχών.

 

3)Η οδηγία 2006/112 έχει την έννοια ότι το γεγονός ότι ο υποκείμενος στον φόρο δεν εξακρίβωσε αν οι απασχολούμενοι στο εργοτάξιο εργαζόμενοι είχαν νομική σχέση με τον εκδότη του τιμολογίου ή αν ο εκδότης αυτός είχε δηλώσει τους εν λόγω εργαζομένους δεν αποτελεί αντικειμενική περίσταση εκ της οποίας μπορεί να συναχθεί ότι ο αποδέκτης του τιμολογίου είχε ή όφειλε να έχει γνώση ότι μετέσχε σε πράξη η οποία έγινε στο πλαίσιο απάτης περί τον φόρο προστιθέμενης αξίας, όταν ο αποδέκτης αυτός δεν είχε ενδείξεις που να γεννούν υποψίες για την ύπαρξη παρατυπιών ή τη διάπραξη απάτης εκ μέρους του εκδότη του τιμολογίου. Επομένως, δεν είναι δυνατή η, εξαιτίας του γεγονότος αυτού, μη αναγνώριση του δικαιώματος προς έκπτωση, εφόσον πληρούνται οι ουσιαστικές και τυπικές προϋποθέσεις τις οποίες προβλέπει η εν λόγω οδηγία για την άσκηση του δικαιώματος αυτού.

 

4)Όταν η φορολογική αρχή προσκομίζει συγκεκριμένα στοιχεία σχετικά με την ύπαρξη απάτης, η οδηγία 2006/112 και η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας δεν αντιτίθενται στην εξακρίβωση εκ μέρους του εθνικού δικαστηρίου, βάσει σφαιρικής εξετάσεως του συνόλου των περιστάσεων της συγκεκριμένης υποθέσεως, κατά πόσον ο εκδότης του τιμολογίου πραγματοποίησε ο ίδιος την επίδικη πράξη. Πάντως, σε κατάσταση όπως αυτή της κύριας δίκης, το δικαίωμα προς έκπτωση μπορεί να μην αναγνωρίζεται μόνον όταν η φορολογική αρχή αποδείξει, με βάση αντικειμενικά στοιχεία, ότι ο αποδέκτης του τιμολογίου είχε ή όφειλε να έχει γνώση του γεγονότος ότι η πράξη η οποία προβάλλεται προς θεμελίωση του δικαιώματος προς έκπτωση έγινε στο πλαίσιο απάτης που διέπραξε ο εκδότης του τιμολογίου ή άλλος φορέας σε προηγούμενο στάδιο της αλυσίδας των παροχών.