Απόφαση του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 18ης Ιουλίου 2013 [αίτηση του Administrativen sad Plovdiv (Βουλγαρία) για την έκδοση προδικαστικής απόφασης] — AES-3C MARITZA EAST 1 EOOD κατά Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite (Υπόθεση C-124/12) (Φόρος προστιθέμενης αξίας - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρα 168, στοιχείο α', και 176 - Δικαίωμα έκπτωσης - Δαπάνες για την απόκτηση αγαθών και παροχών υπηρεσιών που προορίζονται για το προσωπικό - Προσωπικό το οποίο έχει τεθεί στη διάθεση του υποκειμένου στον φόρο που επικαλείται το δικαίωμα έκπτωσης, του οποίου όμως εργοδότης είναι άλλο υποκείμενο στον φόρο πρόσωπο)
2013/C 260/21
Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική
Αιτούν δικαστήριο
Administrativen sad Plovdiv
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
AES-3C MARITZA EAST 1 EOOD
κατά
Direktor na Direktsia «Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto» pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite
Αντικείμενο
Αίτηση προδικαστικής απόφασης — Administrativen sad Plovdiv — Ερμηνεία των άρθρων 168, στοιχείο α', και 176 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΕΕ L 347, σ. 1) — Πεδία εφαρμογής — Περιορισμός του δικαιώματος έκπτωσης του φόρου εισροών — Εταιρία που δεν έχει δικό της προσωπικό, αλλά μισθώνει εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης βάσει σύμβασης την οποία συνάπτει με άλλη εταιρία, η οποία θέτει στη διάθεσή της ορισμένα μέλη του προσωπικού της — Μη αναγνώριση του δικαιώματος της εταιρίας να εκπέσει τον ΦΠΑ για τις υπηρεσίες μεταφοράς που της έχουν παρασχεθεί, για τα ρούχα εργασίας και τον ατομικό εξοπλισμό ασφάλειας που έχει αγοράσει για τους εργαζόμενους και για τις δαπάνες στις οποίες έχει υποβληθεί για τα επαγγελματικά ταξίδια τους, επειδή τα αγαθά αυτά και οι υπηρεσίες αυτές τέθηκαν δωρεάν στη διάθεση φυσικών προσώπων που εργάζονται μεν για την εταιρία, χωρίς όμως η εταιρία αυτή να είναι ο εργοδότης τους
Διατακτικό
1) | Τα άρθρα 168, στοιχείο α', και 176, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχουν την έννοια ότι αντιβαίνει στα άρθρα αυτά η εθνική νομοθετική ρύθμιση κατά την οποία το υποκείμενο στον φόρο πρόσωπο που υποβάλλεται σε δαπάνες για υπηρεσίες μεταφοράς, για ρούχα εργασίας και για ατομικό εξοπλισμό ασφάλειας των προσώπων που εργάζονται για λογαριασμό του, καθώς και για τα επαγγελματικά ταξίδια τους, δεν έχει δικαίωμα να εκπέσει τον φόρο προστιθέμενης αξίας για τις δαπάνες αυτές, επειδή τα πρόσωπα αυτά τίθενται στη διάθεσή του από άλλο φορέα και συνεπώς δεν μπορούν να θεωρηθούν, σύμφωνα με τη ρύθμιση αυτή, ως μέλη του προσωπικού του εν λόγω φορολογικού υποχρέου, μολονότι μπορεί να γίνει δεκτό ότι οι δαπάνες αυτές έχουν ευθεία και άμεση σχέση με τα γενικά έξοδα που συναρτώνται προς το σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων του εν λόγω υποχρέου. |
2) | Το άρθρο 176, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112 έχει την έννοια ότι αντιβαίνει στο άρθρο αυτό η θέσπιση από ένα κράτος μέλος, κατά τον χρόνο της προσχώρησής του στην Ένωση, ενός περιορισμού του δικαιώματος έκπτωσης κατ’ εφαρμογή νομοθετικής διάταξης του εθνικού δικαίου που αποκλείει το δικαίωμα έκπτωσης ως προς τα αγαθά ή τις υπηρεσίες που προορίζονται για την πραγματοποίηση παραδόσεων ή παροχών εκ χαριστικής αιτίας ή για την άσκηση δραστηριοτήτων ξένων προς την οικονομική δραστηριότητα του υποκείμενου στον φόρο προσώπου, με δεδομένο ότι η εθνική νομοθεσία που ίσχυε μέχρι την ημερομηνία της προσχώρησης αυτής δεν απέκλειε το δικαίωμα αυτό.
Το εθνικό δικαστήριο οφείλει να ερμηνεύει, στο μέτρο του δυνατού, τις επίμαχες στην κύρια δίκη εθνικές διατάξεις σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης. Εφόσον αποδεικνύεται ότι η ερμηνεία αυτή είναι αδύνατη, το εθνικό δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να μην εφαρμόζει τις διατάξεις αυτές ως ασυμβίβαστες με το άρθρο 176, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 2006/112. |